معمولا هر كودك هشت ماهه و نهايتا كودك يك ساله مي تواند روي پاي خودش بايستد و پس از يك سالگي مي‌ تواند به تنهايي چند قدم راه برود، اما قبل از آن راه رفتن روي لبه مبل يا ميز را با كمك مبلمان يا دست بزرگترها ياد مي‌گيرد. اما اگر كودك شما نشانه‌هايي از دير راه رفتن داشت چه بايد كرد؟ و اگر متوجه شويد كه پاهاي كودك پرانتزي يا ضربدري است يا روي نوك پنجه‌هايش راه مي‌رود چطور؟ آيا بايد نگران بود؟

آيا حالت پاپرانتزي و يا ضربدري بودن پاهاي كودك جاي نگراني دارد؟ 

پرانتزي يا ضربدري بودن پاي كودكان يكي از نگراني هاي رايج بين پدر و مادرهاي امروزي است كه ممكن است ندانند پاهاي هر كودكي در زمان تولد به همين شكل مي باشد. اين انحناي استخوان ها معمولا در ۲ سالگي خود به خود رفع مي شود. معمولا كودكان نوپا به جاي اين كه رو به جلو حركت كنند، در ابتدا  از يك سو به سوي ديگر مي روند، در نتيجه انحناي پاي آنها با شدت بيشتري مشاهده مي شود. پاهاي پرانتزي يا ضربدري اثري بر توانايي كودك در يادگيري راه رفتن ندارد.

آيا انگشتان پنجه كبوتري مشكلي براي كودكان ايجاد مي كند؟

انگشتان پاي بسياري از كودكان در حين تولد رو به داخل برگشته است، كه به آن پنجه كبوتري نيز گفته مي شود. معمولا اين وضعيت بين ۱ تا ۲ سالگي بر طرف مي شود.

آيا كف پاي صاف راه رفتن را به تعويق مي اندازد؟

تقريبا كف پاي همه كودكان در زمان تولد، صاف است. ايجاد قوس طبيعي در پا كمي زمان لازم دارد. صافي شديد پا مي تواند مچ پاي كودك را در حين راه رفتن كودك به سمت داخل بچرخاند. اگر قوس پا براي هم جهت شدن پا و مچ به خوبي رشد نكند، اين مشكل به وجود مي¬آيد. به جز در موارد شديدتر، درمان به ندرت مورد نياز است، و عموما تا پس از طي دوران نوزادي به آن توجهي نمي¬شود. صاف بودن كف پا در بين خانواده به ارث مي رسد.

مراحل تكامل راه رفتن كودك

كودك شش ماهه تا ده ماهگي : بيشتر كودكان خودشان را بالا مي كشند تا بايستند.

كودك هفت ماهه تا سيزده ماهگي : بيشتر كودكان با خوشحالي به كمك مبلمان و ميزها راه مي روند (همانطور كه قبلا ذكر شد). آنها قادر به راه رفتن با حمايت پدر و مادر خواهند بود (اما نبايد به آن ها اجبار كرد كه زودتر از موعد راه بروند).

كودك يازده ماهه تا چهارده ماهگي  : كودكان به تنهايي شروع به راه رفتن مي كنند در ۱۴ ماهگي بيشتر آنها تا حدي مي توانند به تنهايي راه بروند.